Στέρεψε το πηγάδι της Δυτικής Pop ? *Γράφει ο Μάκης Λιοσάτος

Στέρεψε το πηγάδι της Δυτικής Pop ?

*Γράφει ο Μάκης Λιοσάτος

Αγαπητοί φίλοι η έλλειψη έμπνευσης και ανανέωσης στη σύγχρονη pop μουσική, είναι πλέον οφθαλμοφανής. Οι διάσημοι παραγωγοί και dj’s, αναλώνονται συνεχώς σε διασκευές παλαιότερων τραγουδιών. Αυτό αποτελεί από μόνο του ένα ζήτημα, πόσο μάλλον όταν το πράττουν με λάθος τρόπο.

Πατεντάροντας δηλαδή κατά συρροή και χωρίς κανένα σεβασμό, όλη τη γκάμα των δοξασμένων 80’ς. Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να έχει ένα νόημα, όμως το αποτέλεσμα είναι συνήθως κακόγουστο. Οπότε ακούμε καθημερινά remixes χωρίς κανένα νόημα και ψυχή, που όχι απλά δεν τιμούν το πρωτότυπο τραγούδι, άλλα δημιουργούν και αποστάσεις από αυτό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη διασκευή στο κλασικότατο Self Control της Laura Braningan. Ένα τραγούδι που έγινε ύμνος μέσα στα χρόνια. Στο remix που κυκλοφόρησε φέτος όμως, δεν υπάρχει ούτε καν το αξέχαστο riff της ηλεκτρικής κιθάρας στην εισαγωγή, σήμα κατατεθέν του συγκεκριμένου τραγουδιού.

Δεν έχω καμία διάθεση να γκρινιάξω, ούτε να πω το κλασικό: « Στα δικά μας χρόνια ήταν καλύτερα ». Βλέπω όμως τη μουσική βιομηχανία να φθίνει συνεχώς και δεν μπορώ να μη το σχολιάσω. Η κρίση που ξεκίνησε προ 20 περίπου ετών ουσιαστικά, άλλαξε πολύ τον τρόπο παραγωγής και διάθεσης του μουσικού προϊόντος.

Οι εποχές των μεγάλων παραγωγών που έστηναν καλλιτέχνες όπως ο Michael Jackson και η Madonna, πέρασε ανεπιστρεπτί. Από αυτό το απόγειο όμως, φτάσαμε στην σημερινή απόλυτη φθήνια. Διότι περί αυτού πρόκειται.

Τα τραγούδια που κυκλοφορούν, βγαίνουν μετά από μια γρήγορη, φτηνή και χωρίς ψυχή διαδικασία. Οι συντελεστές που τα φτιάχνουν, μπορεί και να μη βρεθούν ποτέ κατά τη διαδικασία. Συνεννοούνται από το τηλέφωνο, γράφουν ο καθένας το κομμάτι που του αναλογεί, και το στέλνουν στον παραγωγό. Aυτός κάνει ένα τελικό mix, κι αυτό είναι όλο. Ακόμα και στα video clip, πολλές φορές δεν βλέπουμε τους καλλιτέχνες, άλλα κάποια σταθερά πλάνα τοπίων (συνήθως θάλασσα), και τους στίχους σε teletext. Οποία φθήνια και κατάπτωση, για μια μουσική βιομηχανία που κάποτε στήριζε οικονομικά τα μεγαλύτερα studio του πλανήτη.

Λεφτά για παραγωγή pop μουσικής και video clip, πέφτουν μόνο στην K Pop. Δεν είναι τυχαίο οπότε, ότι οι Ασιάτες έχουν μπει δυναμικά στα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα charts, ενώ κυριεύουν πλέον και τo MTV.

Κάποιες εξαιρέσεις, όπως η βιομηχανία που έχει στηθεί πίσω από φαινόμενο Taylor Swift, απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Οι σύγχρονοι stars της δύσης δεν μπορούν να σταθούν εμπορικά και καλλιτεχνικά μόνοι τους. Βλέπουμε πλέον ότι μαζεύονται τρείς ή και περισσότεροι αστέρες, για να φτιάξουν ένα video clip. Προσπαθώντας έτσι να κοντράρουν την κατακόρυφη εμπορική άνοδο της Κ Pop.

Πραγματικά έσοδα όμως, οι καλλιτέχνες και όλο το σύστημα, βγάζουν πλέον μόνο από τις συναυλίες. Σε αυτές ξοδεύεται συνήθως και ένα δυνατό budget παραγωγής.

Κατά τα άλλα, οι σύγχρονοι διάσημοι dj’s αναλώνονται σε κακόγουστες διασκευές, όπως ο David Guetta. Ή σε αμφιβόλου ποιότητας project όπως ο dj Tiesto. Την ώρα που οι φωτισμένοι συνθέτες και στιχουργοί, έχουν απλά εξαφανιστεί από το χάρτη.

Μια ελπίδα για τη σύγχρονη pop, ένας καλλιτέχνης που έρχεται από την Αυστραλία. Ο The Weekend, που ξεκίνησε τραγουδώντας κάποια σοβαρά tracks, όπως τα ‘’ I can’t feel my face ‘’ και ‘’ Starboy’’. Ενώ απογειώθηκε με το ‘’Blinding lights’’, που έχει πολλά καλά στοιχεία, από τον δυνατό new wave ήχο των 80’ς. Κατά τα άλλα, μόνο οι ροκάδες εξακολουθούν να γράφουν πραγματική μουσική, συνευρισκόμενοι σε κανονικά studiο ηχογράφησης. Όπως παλιά…