Ραντεβού με Έναν Serial Killer.

Η αληθινή ιστορία του Ρόντνεϊ Αλκάλα ενισχύεται μυθοπλαστικά και μετατρέπεται σε ένα σφιχτοδεμένο θρίλερ, το οποίο περιγράφει καίρια τον συστημικό μισογυνισμό μιας ολόκληρης εποχής και κοινωνίας.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ

Ο Ρόντνεϊ Αλκάλα είναι ένας από τους πολλούς διάσημους κατά συρροήν δολοφόνους της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας. Γνωστός ως “Dating Game Killer”, όπως είναι και ο τίτλος της βιογραφικής τηλεταινίας του Πίτερ Μέντακ (2017), έδρασε σε τέσσερις πολιτείες κατά την περίοδο 1968-79 και, ενώ καταδικάστηκε σε θάνατο για τη δολοφονία πέντε γυναικών, πιστεύεται πως ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων του μπορεί να φτάνει και τα 130. Το δε διαβόητο παρατσούκλι του, το χρωστάει στη “θριαμβευτική” εμφάνισή του τον Σεπτέμβριο του 1978 σε ένα επεισόδιο του τηλεπαιχνιδιού “Ραντεβού στα τυφλά” (“Dating game”), στο οποίο η “εργένισσα” Τσέριλ Μπράντσο τον επέλεξε ως τον ιδανικό παρτενέρ.

Η 39χρονη ηθοποιός Άνα Κέντρικ κρατούσε έναν δεύτερο ρόλο στην τριλογία του “Λυκόφωτος”, έγινε όμως γνωστή ως βοηθός του Τζορτζ Κλούνεϊ στο “Ραντεβού στον Αέρα” (2009) του Τζέισον Ράιτμαν, ερμηνεία η οποία της χάρισε υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, BAFTA και Όσκαρ. Με επιτυχημένη καριέρα και στο Μπρόντγουεϊ (υποψήφια για Τόνι), το 2021 ανέλαβε να υποδυθεί την Μπράντσο στην κινηματογραφική μεταφορά των περιπετειών του Ρόντνεϊ Αλκάλα σε σκηνοθεσία Κλόι Οκούνο. Όταν, όμως, η τελευταία αποχώρησε από το σχέδιο, η πρωταγωνίστρια αποφάσισε να περάσει (για πρώτη φορά) και πίσω από την κάμερα.

Το πρωτότυπο σενάριο του Ίαν ΜακΝτόναλντ (βοηθός παραγωγής στο “Superman: Η Επιστροφή”) ακολουθεί με μη γραμμική σειρά τα γεγονότα τα οποία αφορούν τη δράση του Τεξανού serial killer, από τον πρώτο φόνο έως και τη σύλληψή του, εστιάζοντας στη διάσημη τηλεοπτική του εμφάνιση. Γι’ αυτήν υιοθετεί τη ματιά της Τσέριλ Μπράντσο, μιας ακόμα νεαρής κοπέλας που φτάνει στην πόλη των Αγγέλων για να κάνει καριέρα ηθοποιού, προσθέτοντας μυθοπλαστικά στοιχεία (ο φόνος της φίλης τον οποίο καταγγέλλει η Αφροαμερικάνα θεατής έγινε ένα χρόνο αργότερα) τα οποία συσφίγγουν το σασπένς ενός στρωτά γραμμένου και υποδειγματικά γυρισμένου θρίλερ. Η κομματιασμένη αφήγηση διαθέτει ρυθμό και συνάφεια, πλουτίζει την ψυχολογική ανάλυση του ναρκισσιστή ήρωα και δίνει εύρος στην περιγραφή μιας εποχής όπου τα συλλογικά φαλλοκρατικά στερεότυπα υποθάλπουν κάθε λογής εκτονωτικά και “ανεξήγητα” βίαια ξεσπάσματα. Τα απανωτά κλεισίματα ματιού προς αυτή την κατεύθυνση είναι υπαινικτικά, μα σαφή, ενώ ευρηματική είναι η σύνδεση όλης αυτής της νευρωτικής συμπεριφοράς (έντονη μοναχικότητα, κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διάχυτη αίσθηση περιθωριοποίησης) με την επιβολή του φαίνεσθαι και της εικόνας επί κάθε είδους περιεχομένου. Όλα εδώ περιστρέφονται γύρω από το θέαμα – τη φωτογραφία, το σινεμά, την τηλεόραση και την ανάγκη να μην περάσεις απαρατήρητος σε έναν κόσμο όπου “ο καθένας θα γίνει διάσημος για 15 λεπτά”. Μια προφητική, μα και πολύ πιο τρομακτική απ’ ό,τι αρχικά ακούγεται διαπίστωση.

Πηγή : athinorama.gr